کسی که سلول انفرادی ساخت

میدانست سخت ترین کار انسان تحمل خویشتن است...

قدیما قبرها وقلب ها

فقط جای یک نفر بیود...

قبرها که سه طبقه شد

دیگر از قلب ها توقعی نیست...!

دستان کثیف نشانه ای از پول تمیز است...

دستم بوی گل میداد 

مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند 

ولی کسی نیاندیشید که شایدگل کاشته باشم...

چه سکوتی دنیارا فرت میگیرفت 

اگر هر کس به اندازه صداقتش سخن میگفت...

درد من حصار برکه نیست!

درد من زیستن با ماهیانی است

که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است..

زمین خوردن یه اتفاقه

اون پایین موندن یه انتخاب...

نگران کم بودن دوستانتان نباشید

یک هم فکر بهتر از هزاران کم فکر است

ادمی را دیدم با سایه خود دردودل میکرد.

چه رنجی میکشد او وقتی هوا ابریست

انسان هرچه بالاتر برود

امکان دیده شدن وصله شلوارش بیشتر میشود...

گرچه دیر است کاش کاسه ای اب پشت لبخندم بریزم...

پرندگانی که در قفس به دنیا امده اند 

فکر میکنند پرواز بیماریست...

خواستن مارا دفن کنن 

غافل از اینکه ما بذر بودیم

"ارنستو چگوارا"

خودت باش!

به اعتماد هیچ شانه ای اشک نریز

به اعتماد هر اشکی هم شانه نباش

ادمی به خودی خود نمیفتد 

اگر بیفتد 

از همان سمتی میفتد تکیه کرده.

بر بالشتی که

از مرگ پرنده پر است

نمیتوان خواب پرواز دید...

"ارنستو چگوارا"

من همچون تولد نوزاد در هوا پیما در حال سقوط در پایان اغاز شدم...

خدایــــــــــــــــــا …
به حد کافی خیال بافتم …
و تنم کردم …
یه کم واقعیت شیرین …
لطفا …
::
::
تــلخــتــریــن جــمــلــه ای کــه مــن شــنــیــدم!
و مــمـکــن اســت از زبــان مــعــشـوقــت بــشــنــوی:
مــا مــی تــونــیــم دوســتـــای خــوبــی بــرای هــم بــاشــیــم
::

برای خواندن سایر جملات به ادامه مطلب ر جوع کنید...